واکاوی علل عدم مطلوبیت مناسب سازی های انجام شده در مسیرهای پیاده شهر تهران به منظور تسهیل تردد افراد دارای محدودیت حرکت

در سال های اخیر، اقداماتی در کشور جهت بهبود وضعیت مسیرهای پیاده به منظور تسهیل تردد افراد دارای محدودیت حرکت، به ویژه نابینایان توسط شهرداری ها انجام شده است. اما به دلیل غیراصولی بودن این اقدامات و عدم اجرای دقیق ضوابط و استانداردهای موجود، این اقدامات مشکلاتی را برای افراد دارای معلولیت، به ویژه نابینایان در پی داشته است. جهت ارزیابی دلایل ناکارآمدی و را هحل های تحقق پذیری مناسب ساز یهای مسیرهای پیاده شهری، پژوهشگر بر اساس شیوه توصیف- تحلیلی، با تکیه بر مطالعات نظری، مبتنی بر جم عآوری اطلاعات و با بهره گیری از مطالعات میدانی، بازدید کارشناسی و تکمیل چ کلیست ممیزی ایمنی مسیرهای پیاده در تطابق با ضوابط و مقررات شهرسازی و معماری برای افراد معلول جسمی- حرکتی به ارزیابی نمون ههایی از مسیرهای پیاده بدون مانع در سطح جهان و ارزیابی چالش ها و موانع موجود در مسیرهای پیاده اجرا شده منتخب در شهر تهران م یپردازد تا امکان ارائه راهکارهای مؤثر و مرتبط با این رویکرد را در انطباق با وضعیت فعلی مناسب سازی مسیرهای پیاده شهری با رویکرد تقویت تعاملات اجتماعی و طراحی همه شمول مسیرهای پیاده فراهم نماید. در انتها بر اساس نتایج حاصل از پژوهش، جزئیات اجرایی مشخص برای جلوگیری از برداشت های سلیقه ای مجریان و پیمانکاران از ضوابط موجود و نیز ایجاد هماهنگی در طراحی و نحوه اجرای مقررات در مسیرهای پیاده شهری که عاملی برای دستیابی به استقلال فردی و حقوق اجتماعی افراد است، ارائه می شود. یافته های حاصل از پژوهش حاضر بیانگر این مطلب است که علی رغم توجه اخیر مسئولین و طراحان، هنوز تردد بدون مانع، مستقل و ایمن برای همه فراهم نمی باشد. این امر بازخورد کم توجهی مجریان به رعایت دقیق ضوابط است. عدم اجرای صحیح مسیرهای پیاده، منجر به عدم تمایل افراد معلول به ویژه نابینایان به تردد در مسیرهای پیاده و محیط های شهری و درنهایت منجر به عدم تعامل اجتماعی آنان خواهد شد.